เนื้อหาโดยสังเขป
"~ความในใจพริบพันดาว~" นี่ไม่ใช่เรียงความเรื่องนายภุชิสส์...และฉันก็ไม่แม้แต่จะคิดว่ามันใช่ จำเป็นเหรอที่ฉันจะต้องเสียเวลา เสียหมึกปากกา เสียค่าลิควิดมานั่งพรรณนาพร่ำเพ้อถึงเรื่องของหนึ่งในสิ่งมีชีวิตร่วมสปีชี่ส์ แค่คิดฉันก็รู้สึกขยาด...ลูกเพื่อนพ่อที่คร่ำเคร่งเรียนเศรษฐศาสตร์และเป็นมนุษย์เพศชาย ผสานสามความเลวร้ายรวมไว้ในหนึ่งเดียวจริง ๆ ภุชิสส์ทรีอินวัน!
"~ความในใจภุชิสส์~" อย่าคาดหวังว่าผมจะเกริ่นนำด้วยประโยคจำพวกที่ว่า "นี่ไม่ใช่เรียงความเรื่องยัยผู้หญิงตัวปัญหา" "นี่ไม่ใช่เรียงความเรื่องพ่อผมเกิดนึกตลกอะไรขึ้นมา" หรือ "นี่ไม่ใช่เรียงความเรื่องผู้หญิงในฝันของผมหมดโลกไปแล้วหรือไง" อะไรปัญญาอ่อนทำนองนั้น ผมรู้ว่าโลกนี้มีเรื่องเหลวไหลตั้งเป็นร้อยเป็นพัน แต่ต่อให้เอาเรื่องพวกนั้นมารวมกันก็ยังไม่ไร้สาระเท่ากับการที่ผมต้องมาคอยดูแลยัยพริบพรี ลูกเพื่อนพ่อที่เข้ามาวุ่นวายชีวิตผมตอนนี้เลย!!!